Is homosexuality natural? | ਕੀ ਸਮਲਿੰਗੀ ਰੁਝਾਨ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ?

Sexual orientation is a natural part of human diversity, influenced by a complex combination of genetic, hormonal, and environmental factors. Research, including large-scale genetic studies, shows that there is no single “gay gene,” but rather many small genetic variations that collectively influence same-sex attraction. These biological influences interact with prenatal hormones and developmental environments, shaping identity in ways that are both natural and deeply personal. In short, being gay is not a choice or a result of upbringing — it’s one of the many healthy variations in human sexuality found across all cultures, histories, and species.

ਜੈਂਡਰ ਰੁਝਾਨ (sexual orientation) ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦਾ ਕੁਦਰਤੀ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਜੋ ਜੈਨੇਟਿਕ (genetic), ਹਾਰਮੋਨਲ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣਕ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ਮਿਲੇ-ਜੁਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਾਲ ਬਣਦਾ ਹੈ।
ਖੋਜ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਦੀਆਂ ਜੈਨੇਟਿਕ ਅਧਿਐਨ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਇਹ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਇਕ “ਗੇ ਜੀਨ” ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ — ਸਗੋਂ ਕਈ ਛੋਟੀਆਂ ਜੈਨੇਟਿਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਮਿਲ ਕੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਆਕਰਸ਼ਣ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਇਹ ਜੈਵਿਕ ਤੱਤ ਗਰਭ ਅਵਸਥਾ ਦੇ ਹਾਰਮੋਨਾਂ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸਸ਼ੀਲ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕੁਦਰਤੀ ਅਤੇ ਡੂੰਘੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਨਿੱਜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਸਧਾਰਣ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਗੇ ਹੋਣਾ ਕੋਈ ਚੋਣ ਜਾਂ ਪਰਵਿਰਸ਼ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਮਨੁੱਖੀ ਲਿੰਗੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦਾ ਇਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਰੂਪ ਹੈ, ਜੋ ਹਰ ਸਭਿਆਚਾਰ, ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਜਾਤ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ।

Homosexuality is not a mental disorder. While it was once mistakenly classified as a psychological condition, modern science and medical authorities have firmly rejected this view. In 1973, the American Psychiatric Association removed homosexuality from the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), and the World Health Organization followed in 1990. Today, major medical and psychological organizations, including the Canadian Psychological Association, affirm that same-sex attraction is a normal and natural variation of human sexuality. Efforts to change a person’s sexual orientation, often called conversion therapy, are widely discredited and recognized as harmful, and many countries, including Canada, have banned or condemned such practices. Homosexuality, therefore, is understood as a natural aspect of human diversity, not a mental illness.

ਹੋਮੋਸੈਕਸੂਐਲਿਟੀ ਕੋਈ ਮਾਨਸਿਕ ਬਿਮਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਗਲਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਮਨੋਵੈज्ञानिक ਅਵਸਥਾ ਵਜੋਂ ਦਰਜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਚਿਕਿਤਸਾ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੇ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਖੰਡਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। 1973 ਵਿੱਚ, ਅਮਰੀਕੀ ਮਾਨਸਿਕ ਚਿਕਿਤਸਾ ਸਸਥਾ ਨੇ ਹੋਮੋਸੈਕਸੂਐਲਿਟੀ ਨੂੰ ਡਾਇਗਨੋਸਟਿਕ ਐਂਡ ਸਟੈਟਿਸਟਿਕਲ ਮੈਨੁਅਲ ਆਫ ਮੈਨਟਲ ਡਿਸਆਰਡਰਜ਼ (DSM) ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ 1990 ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵ ਸਿਹਤ ਸੰਸਥਾ ਨੇ ਵੀ ਇਹ ਕੀਤੇ। ਅੱਜ, ਕੈਨੇਡੀਆਈ ਮਾਨਸਿਕ ਚਿਕਿਤਸਾ ਸੰਸਥਾ ਸਮੇਤ ਮੁੱਖ ਮੈਡੀਕਲ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕੋ ਲਿੰਗ ਪ੍ਰੇਮ ਮਨੁੱਖੀ ਲਿੰਗੀਅਤਾ ਦੀ ਸਧਾਰਨ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਭਿੰਨਤਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਲਿੰਗ ਪਸੰਦ ਬਦਲਣ ਦੇ ਯਤਨ, ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਨਵਰਜ਼ਨ ਥੈਰੇਪੀ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਅਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਹਾਨਿਕਾਰਕ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ; ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ, ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਭਿਆਸਾਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਜਾਂ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਹੋਮੋਸੈਕਸੂਐਲਿਟੀ ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਕੁਦਰਤੀ ਪੱਖ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਮਾਨਸਿਕ ਰੋਗ।